Een voorteken?

Afgelopen zondag was weer een hele moeilijke dag, ik was kapot moe en lag de hele dag op bed. Zondagochtend al vroeg om een zuster gevraagd voor de injectie en meteen mijn temperatuur laten meten. Ook kreeg ik medicatie om de pijn te verlichten in mijn mond. Laura (de zuster) gaf gelukkig aan dat ik nu geen verhoging had. Ondanks mijn lamlendigheid toch geprobeerd iets te eten, dat viel niet mee. 's Avonds kwam Paco weer om mijn temperatuur op te nemen, deze was nu iets te hoog 37.7 °C. Dus kreeg ik weer een paracetamol.

Maandagochtend werd er weer bloed afgenomen. Om 12 uur kregen we de uitslag en omdat ik mij veel beter voelde, dacht ik dat de bloedwaarde wel gestegen zou zijn. Nee hoor, nog steeds een waarde van slechts 100. Dr. Guillermo José Ruiz gaf aan dat ik ’s middags een booster-infuus zou krijgen. Door het infuus moeten mijn witte bloedlichamen wel gaan stijgen gaf hij aan.

Ik voelde mij dinsdagochtend een stuk beter dan maandag, zal het infuus dan toch effect hebben? Onze chauffeur, Angel, heeft de post opgehaald bij de kliniek. Een pakket van de stichting "Marco tegen MS" vol met tijdschriften en puzzelboekjes, hoeven Sonja en ik ons de deze laatste dagen niet te vervelen 😊. Voelde mij meteen nog een stuk beterder! Kan niet wachten op het bloedprikken van morgen 🙏🏼.

Vanochtend dachten Sonja en ik dat ze bloed gingen prikken. Niet dus. Dat doen ze morgen. Voel me de hele ochtend in ieder geval erg goed! Het eten smaakt mij ook weer en Sonja en ik hebben weer veel gefacetimed wat ons ook veel afleiding geeft 😊. Zal dat allemaal een voorteken zijn?

We hopen echt dat de bloedwaarden omhoog geschoten zijn en dat we direct voor mijn retuximab-behandeling (vernietigt ook nog alle foute B-cellen) naar de kliniek kunnen. Dan zit de behandeling er eindelijk op! De kliniek wil ons vrijdag natuurlijk wel weghebben, want dan wacht er, helaas, weer een nieuwe groep MS-patiënten op een behandeltraject. Wat ons betreft vliegen we in ieder geval vrijdag weer naar Nederland.